ΓΙΑΤΙ Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ «ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ»  

Ως «Βία» ορίζεται κάθε πράξη με τον σκοπό και την δυνατότητα της παρά την θέληση του επιβολής επί τρίτου.

Είναι λοιπόν φυσιολογικό και λογικό να μην υπάρχει αποδοχή της βίας σε μια κοινωνία/κοινωνικό σύνολο που στόχο έχει την Ελευθερία και την Αυτοδιάθεση κάθε ατόμου, κάτι το οποίο προϋποθέτει την μη ύπαρξη βίας από και προς όλους τους συμβαλλομένους και από και προς όλες τις δομές διοίκησης και τάξης.

Αυτό που δεν είναι φυσιολογικό αλλά είναι παρά φύση είναι να αποδοκιμάζεται η βία μόνο όταν προέρχεται από εναντίωση σε πρόδηλα βίαιο και καταχρηστικό καθεστώς και όχι όταν προέρχεται από ένα τέτοιο καθεστώς. Τέτοια αποκορύφωση της παράνοιας υπήρξε κατά την διάρκεια της εξουσίας των Ναζί που αξίωσαν (και αξιώνουν ακόμα μέσω των απογόνων τους σε διάφορα Γερμανικά και άλλα συνεργαζόμενα με αυτούς κλιμάκια) αποζημίωση για την Αντίσταση που αντιμετώπισαν ως κατακτητές και εισβολείς στην Ελλάδα και αλλού. Read More

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ

Το τωρινό Μνημονιακό Καθεστώς και όσοι το στηρίζουν/το εκπροσωπούν/συνεργάζονται με αυτό φοβάται τον Λαό τον οποίο καταδυναστεύει. Read More

Η ΕΞΟΦΘΑΛΜΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΩΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ

Είναι σαφές σε όσους δεν τρέφονται από το τωρινό σύστημα ότι ζούμε σε ένα καθεστώς Χούντας μέσω της Μνημονιακής επιβολής και της ‘πλάτης’ που βάζει για την σταθερότητα αυτής της Χούντας ασχέτως κυβερνήσεων η εκάστοτε Τρόϊκα, Κουαρτέτο ή ‘θεσμοί’. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει ακόμα ισχυρισμός ότι επικρατεί δήθεν δημοκρατικό καθεστώς που στην χειρότερη περίπτωση βρίσκεται δήθεν στα ‘όρια’ της συνταγματικότητας.

Στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς υπήρχε μέχρι πρότινος μία κουλτούρα του ‘ό,τι δηλώσεις είσαι’ και μια χρήση των ταμπελών (όπως «δημοκρατία». «αριστερά», «ελευθερία», «ανθρώπινα δικαιώματα», κλπ) ασχέτως αντικειμενικότητας ή τεκμηρίων/αποδειξιμότητας της ορθής καλής χρήσης των ταμπελών αυτών.

Ευτυχώς, μέσα στον όλεθρο της μάστιγας που λέγεται Μνημόνιο, ιδιαιτέρως μετά την εποχή της φαιδρότητας και γελοιότητας του θιάσου ΣΥΡΙΖΑ που αποπειράθηκε να δηλώσει δήθεν ‘αριστερά’, έχει πλέον δοθεί η δυνατότητα να φανεί τοις πάσι ότι με το φύλλο συκής μιας διάτρητης διαδικασίας (εκλογές, βουλευτικές συνεδριάσεις, ψηφοφορίες με αμφίβολες πλειοψηφίες, δικαστικές ‘γνωμοδοτήσεις’/αποφάσεις  διαφόρων ειδών, κλπ) που χρησιμοποιείται για χάρη της εκάστοτε δημοκρατικής ταμπέλας επιβάλλεται ο στυγνός Ολοκληρωτισμός-Χούντα της Ολιγαρχικής επιβολής. Read More

Η ΑΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ

Σε μια συνεδρίαση η οποία έχει ήδη καταγγελθεί ως παράνομη-παράτυπη από τους ίδιους τους συμβολαιογράφους, με φαινόμενα παραιτήσεως από το Δ.Σ. και αποχωρήσεως συνέδρων σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ο συμβολαιογραφικός σύλλογος Αθηνών, Πειραιώς, Αιγαίου και Δωδεκανήσου ‘ψήφισε’ την  άρση της αποχής από τους πλειστηριασμούς, ηλεκτρονικούς και παραδοσιακούς. Αυτό το αποτέλεσμα, υπό την προεδρία ενός υποδίκου για το παραδικαστικό 2 με ό,τι αυτό συνεπάγεται, εκτός από άνομο και προδήλως στην υπηρεσία των  δανειστών/τρόϊκας (που και μόνο από τις επιδόσεις της οικονομίας και της παραγωγής ΑΕΠ τεκμηριώνεται πρακτικά ότι έχουν βλάψει τρομακτικά την Ελληνική οικονομία, το Δημόσιο συμφέρον και το Ελληνικό Κράτος) είναι και προϊόν της άνομης δήλωσης των κυβερνητικών.

Αυτή η ανομία είναι βασική απόδειξη της μη Συνταγματικής Ολιγαρχίας/Απολυταρχίας που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα ερήμην και ενάντια στην Λαϊκή Βούληση και Εντολή: είναι δηλαδή το αποτέλεσμα και η απόδειξη ότι έχουμε Δικτατορία η οποία είναι υπεράνω κάθε νόμου/Συνταγματικής νομιμότητας, κάτι που θα γίνεται όλο και πιο εμφανές και άρα όλο και χειρότερο για τους Έλληνες Πολίτες. Read More

Ο ΣΤΟΧΟΣ ΩΣ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Η συνέλευση συλλογικοτήτων, οργανώσεων και ανεξαρτήτων/μεμονωμένων Αγωνιστών κατά των πλειστηριασμών που έλαβε χώρα στις 4 Νοεμβρίου 2017 στην αίθουσα του ΤΕΕ Αθηνών, ήταν ένα χαρμόσυνο δείγμα και βήμα προς την ανατροπή του τωρινού καθεστώτος για έναν βασικό λόγο: εφαρμόστηκαν σε ικανό ποσοστό ΑμεσοΔημοκρατικές διαδικασίες για την κοινή δράση με κοινό στόχο, αυτό της ανατροπής των πλειστηριασμών και των συνθηκών από τις οποίες εκπορεύονται.

Κατά την διάρκεια της συνελεύσεως προτάθηκαν σειρά δράσεων κατά των πλειστηριασμών καθώς και περαιτέρω ανάλυση του κοινού στόχου για ακόμα πιο αποτελεσματική επίτευξη του. Το βασικό ήταν ότι κάθε ένας μπορούσε να λάβει τον λόγο, καμία πρόταση κατά των πλειστηριασμών δεν ήταν απορριπτέα εάν είχε τεκμηρίωση και η αντίδραση του ακροατηρίου της συνελεύσεως ήταν δυναμική και όχι παθητική.

Φορείς οι οποίοι δεν χαίρουν της εμπιστοσύνης ότι εξυπηρετούν τον κοινό στόχο και όχι ίδια συμφέροντα όπως κόμματα και ΜΚΟ δεν έγιναν ανεκτοί ή δεκτοί να συμμετέχουν από όλη την συνέλευση αν και μέλη κομμάτων που όμως δήλωναν ότι παρίσταντο ως Πολίτες μεμονωμένοι και όχι ως κομματικοί έγιναν δεκτοί και ακούστηκαν. Read More

Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΩΣ ΜΕΣΟ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

Από την 28^η Οκτωβρίου και μετά υπήρξε τεράστιο επικοινωνιακό επεισόδιο με παιδί αλλοδαπό πρόσφυγα/μετανάστη και το κατά πόσον έτυχε ρατσιστικής αντιμετώπισης γιατί δεν κράτησε την σημαία στην παρέλαση ενώ κληρώθηκε για αυτό. Σε αυτό το άρθρο δεν θα υπεισέλθουμε στο κατά πόσον έπρεπε ή δεν έπρεπε να κρατήσει την Ελληνική Σημαία και κατά πόσον η διαδικασία κλήρωσης σημαιοφόρων είναι παιδαγωγικά και πολιτικά ορθή. Αντιθέτως, θα εστιάσουμε στο γεγονός ότι τελικά βάσει των διαφόρων κρατικών οδηγιών και παραμέτρων δεν έγινε τίποτε παράτυπο στην  περίπτωση του παιδιού ούτε υπήρξε ουσιαστικά οποιοδήποτε θέμα και πρόβλημα αλλά δημιουργήθηκε μέσω ψευδών ρεπορτάζ και πολιτικής δημαγωγίας από την κυβέρνηση που εν γνώσει της αντέδρασε στο ψευδές θέμα αντί να αναφέρει την αλήθεια, σε πλήρη συνεργασία με τα ΜΜΕ. Read More

Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ

Μια σημαντική νίκη σημειώθηκε με την δήλωση αποχής όλων των συμβολαιογράφων πανελλαδικά πλέον (μετά την τελευταία συνεδρίαση του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Εφετείων Αθηνών- Πειραιώς – Αιγαίου & Δωδεκανήσου) από την διενέργεια κάθε είδους πλειστηριασμού μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους. Όμως, πέραν του αντικειμενικού γεγονότος ότι πρόκειται για μια πρόσκαιρη νίκη που πρέπει να προασπιστεί για να συνεχίσουμε να προχωράμε προς τον στόχο της ολοκληρωτικής ήττας του καθεστώτος, ο τρόπος χειρισμού της καθεστωτικής μεριάς επί του θέματος πρέπει να μας δείξει συγκεκριμένα πράγματα για τις επόμενες κινήσεις του Αντικαθεστωτικού Μετώπου.

Πρώτα από όλα η αιτιολογία των συμβολαιογράφων για την αποχή τους κατατάσσει αυτομάτως στην καθεστωτική πλευρά: δηλώνοντας αποχή για «λόγους ασφαλείας» και φόβο για την προσωπική τους ακεραιότητα δίνουν την τυπική λαβή στο καθεστώς για φασιστικού τύπου πράξεις επιβολής. Οι σωστοί λόγοι αποχής που έπρεπε να δηλώσουν για να θεωρηθεί έστω και ένας από αυτούς υπέρ του Λαού, του Έθνους και της Χώρας θα έπρεπε να αφορούν την προστασία Συνταγματικών Δικαιωμάτων των Πολιτών καθώς και την προστασία της Δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας από την έμμεση δήμευση που επιφέρουν οι πλειστηριασμοί, κάτι που απαγορεύεται ακόμα και σε περιόδους κρίσης. Read More

ΠΩΣ ΩΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΙΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ

Προσφάτως ολοκληρώθηκε διαβούλευση σχετικά με το Σωφρονιστικό Κώδικα και τις νέες τροποποιήσεις που θα αποπειραθεί να περάσει η τωρινή Καθεστωτική κυβέρνηση, όπου παρατηρείται μια συστηματική περίπτυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των κρατουμένων με εισαγωγές μεθόδων και εφαρμογών που αφορούσαν φυλακές τύπου Γ (που θεωρούνται διεθνώς απάνθρωπες) και εξαιρετικά τραυματικές και εξευτελιστικές τακτικές όπως π.χ. κολπικός έλεγχος στις γυναίκες.

Γενικώς στις φυλακές ακολουθείται μια τακτική όπου ο κρατούμενος χάνει την ανθρώπινη του υπόσταση και υποβιβάζεται σε αντικείμενο ή υποζύγιο/ανδράποδο, μια τακτική που αφορά όλα τα καθεστώτα διαχρονικά με πολύ λίγες ίσως εξαιρέσεις. Αυτή είναι η τακτική της καθεστωτικής εκδίκησης και πάταξης/τιμωρίας που δεν έχει καμμία σχέση με σωφρονισμό: αυτό αφορά κάθε είδους κρατούμενο από τους αδίκως και στρατηγικώς κρατηθέντες (βλέπε πολιτικοί κρατούμενοι/κρατούμενοι εν καιρώ πολέμου λόγω εθνικότητας, κ.ά.) έως τους δικαίως και απαραιτήτως κρατηθέντες (βλέπε κρατούμενους Ποινικού Δικαίου). Read More

ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ

Συνεχώς την τελευταία εποχή κυκλοφορεί ως αναπάντητο ερώτημα το γιατί οι Έλληνες στην Μνημονιακή Ελλάδα δεν συνενώνονται για να αντιμετωπίσουν το καθεστώς ενώ όλοι συμφωνούν ότι το καθεστώς αυτό όχι μόνο δεν είναι βιώσιμο αλλά είναι καταστροφικό για την Χώρα και τους Πολίτες της. Συνεχώς δε γίνεται και η διαπίστωση ότι υπάρχουν διάσπαση, τριβές και διαμάχες στο αντι-καθεστωτικό/αντιμνημονιακό Μέτωπο, σε αντίθεση με αυτό του κομματικού/κρατικού μηχανισμού στο οποίο αν και προβάλλονται δήθεν σόου διάσπασης όλοι είναι στην πραγματικότητα ενωμένοι στην απρόσκοπτη εφαρμογή της απάνθρωπης Μνημονιακής πολιτικής τους ασχέτως της όποιας απόπειρας εξωραϊσμού της.

Είναι γεγονός ότι ως ένα σημείο η εντύπωση της διάσπασης των αντικαθεστωτικών είναι προϊόν προπαγάνδας του καθεστώτος και δεν βασίζεται σε αντικειμενικά στοιχεία. Read More

ΠΕΡΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ

Μια βασική τακτική του Γκέμπελς όσον αφορά την επιμέλεια και εξάπλωση της προπαγάνδας είχε δυο πτυχές: πρώτα η άρνηση και μη παραδοχή του εγκλήματος από τον πραγματικό δράστη και δεύτερον ο καταλογισμός του εγκλήματος στον αντίπαλο. Μια άλλη επίσης πολύ βασική τακτική του ήταν η αλλαγή των ορισμών των εννοιών και η στρέβλωση της εντύπωσης της πραγματικότητας με την χρήση παραπλανητικού λεξιλογίου.

Αυτές οι τακτικές χρησιμοποιούνται επισταμένως στην Μνημονιακή Ελλάδα, ιδιαιτέρως από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (όχι επειδή οι συγκεκριμένοι είναι χειρότεροι από τους προηγούμενους αλλά απλά διότι όπως και ο Χίτλερ χρησιμοποίησαν ψευδεπίγραφα στοιχεία και το όνομα της Αριστεράς για να συνεχίσουν την ίδια φασιστική Μνημονιακή πολιτική των προηγουμένων και άρα χρειάζονται αυτές τις τακτικές ακόμα περισσότερο από τους προηγούμενους που επίσης τις χρησιμοποιούσαν). Έτσι, το Μνημόνιο μετονομάστηκε σε ‘συμφωνία εξόδου από την κρίση’, το κόψιμο των συντάξεων σε ‘αναπροσαρμογή’ και πολλά άλλα τέτοιου είδους βαφτίσια. Ταυτόχρονα, αρνούμενοι την πραγματικότητα και προσάπτοντας την στον αντίπαλο, κατηγορούν π.χ. τους Πολίτες που αντιστέκονται στην Μνημονιακή λαίλαπα ως ‘στρατηγικούς κακοπληρωτές’ που … ‘στρατηγικά’ δέχονται να τους κοπεί το ρεύμα (και όχι γιατί δεν έχουν να πληρώσουν λόγω των Μνημονιακών πολιτικών και των υπέρογκων φόρων που επιβαρύνουν τον λογαριασμό του ρεύματος) ενώ είναι το παράνομο (παρα)κράτος τους που έχει στρατηγική μη πληρωμής προς τους Πολίτες και προς το Κράτος Πρόνοιας που αφορά τους Πολίτες για να εμφανίζουν πλεονάσματα. Read More