Όπως και σε όλο τον ιστοχώρο μας ενδιαφέρει να εστιάσεις στο περιεχόμενο και να σκεφτείς ελεύθερα και ανεξάρτητα για να φτάσεις στα πραγματικά δικά σου συμπεράσματα.
Για αυτό δεν υπάρχουν φωτογραφίες και άλλα τέτοια στολίδια ‘λανσαρίσματος’ που αποπροσανατολίζουν.
...Αυτό εξακριβώνεται από την επιδεικτική περιφρόνηση και των δύο δήθεν αντιπροσώπων προς τους αντιπροσωπευόμενους. Επίσης εξακριβώνεται από το ποιοι δηλώνουν χαρά και ικανοποίηση από τις πράξεις τους, οι οποίοι βεβαίως άσκησαν αφόρητη πίεση και εν τέλει ωμά έδωσαν εντολές προς την άρον-άρον τέλεση της χθεσινής ντροπής που ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, όπως εξ άλλου κάθε κερκόπορτα που ανοίγει ένας προδότης. Δεν χωρεί αμφιβολία ότι εχθές τα ταυτόχρονα συλλαλητήρια κατά της ονομασίας των Σκοπίων/Π.Γ.Δ.Μ. με όνομα που να έχει με οποιονδήποτε τρόπο τον όρο μακεδονία ήταν μαζικά. Αυτό τεκμηριώνεται από όλες τις φωτογραφίες που πάρθηκαν κατά την κορύφωση τους αφ’ ενός και από τις αντίστοιχες αναφορές σε σχετικά άρθρα σε όλο τον τοπικό τύπο. Αυτό το ευτυχές και αδιαμφισβήτητο γεγονός και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο το χειρίζονται οι διάφοροι επίδοξοι διαμορφωτές κοινής γνώμης, πληροφόρησης και κυβερνητικών πράξεων μας οδηγεί να βγάλουμε ορισμένα αξιόπιστα συμπεράσματα και πιθανώς ένα κοινό έδαφος συντονισμού όλων μας για τον κοινό στόχο. [...]Είναι όμως πραγματικά σύμφωνα με το Διεθνές και εγχώριο Δίκαιο καταδικαστέα η βία από όπου και αν προέρχεται όπως κηρύσσουν οι υποκριτές καθεστωτικοί για να συνεχίζουν να εξασφαλίζουν μια τακτική υπεροχή επί αυτών στους οποίους επιβάλλουν το παράνομο τους καθεστώς (σε αυτή την περίπτωση τον χειμαζόμενο Ελληνικό Λαό); Η απάντηση είναι Όχι! [...]Ευτυχώς, μέσα στον όλεθρο της μάστιγας που λέγεται Μνημόνιο, ιδιαιτέρως μετά την εποχή της φαιδρότητας και γελοιότητας του θιάσου ΣΥΡΙΖΑ που αποπειράθηκε να δηλώσει δήθεν ‘αριστερά’, έχει πλέον δοθεί η δυνατότητα να φανεί τοις πάσι ότι με το φύλλο συκής μιας διάτρητης διαδικασίας (εκλογές, βουλευτικές συνεδριάσεις, ψηφοφορίες με αμφίβολες πλειοψηφίες, δικαστικές ‘γνωμοδοτήσεις’/αποφάσεις διαφόρων ειδών, κλπ) που χρησιμοποιείται για χάρη της εκάστοτε δημοκρατικής ταμπέλας επιβάλλεται ο στυγνός Ολοκληρωτισμός-Χούντα της Ολιγαρχικής επιβολής. Το καλύτερο παράδειγμα απόδειξη των ανωτέρω είναι ο χειρισμός του ζητήματος των πλειστηριασμών στο οποίο εναντιώνεται η συντριπτική πλειοψηφία των Πολιτών, όπως εξ άλλου προβάλλεται και από δικές τους μετρήσεις, έστω και πειραγμένα/’μαγειρεμένα’: Σε μια συνεδρίαση η οποία έχει ήδη καταγγελθεί ως παράνομη-παράτυπη από τους ίδιους τους συμβολαιογράφους, με φαινόμενα παραιτήσεως από το Δ.Σ. και αποχωρήσεως συνέδρων σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ο συμβολαιογραφικός σύλλογος Αθηνών, Πειραιώς, Αιγαίου και Δωδεκανήσου ‘ψήφισε’ την άρση της αποχής από τους πλειστηριασμούς, ηλεκτρονικούς και παραδοσιακούς. Αυτό το αποτέλεσμα, υπό την προεδρία ενός υποδίκου για το παραδικαστικό 2 με ό,τι αυτό συνεπάγεται, εκτός από άνομο και προδήλως στην υπηρεσία των δανειστών/τρόϊκας (που και μόνο από τις επιδόσεις της οικονομίας και της παραγωγής ΑΕΠ τεκμηριώνεται πρακτικά ότι έχουν βλάψει τρομακτικά την Ελληνική οικονομία, το Δημόσιο συμφέρον και το Ελληνικό Κράτος) είναι και προϊόν της άνομης δήλωσης των κυβερνητικών. Η συνέλευση συλλογικοτήτων, οργανώσεων και ανεξαρτήτων/μεμονωμένων Αγωνιστών κατά των πλειστηριασμών που έλαβε χώρα στις 4 Νοεμβρίου 2017 στην αίθουσα του ΤΕΕ Αθηνών, ήταν ένα χαρμόσυνο δείγμα και βήμα προς την ανατροπή του τωρινού καθεστώτος για έναν βασικό λόγο: εφαρμόστηκαν σε ικανό ποσοστό ΑμεσοΔημοκρατικές διαδικασίες για την κοινή δράση με κοινό στόχο, αυτό της ανατροπής των πλειστηριασμών και των συνθηκών από τις οποίες εκπορεύονται. Από την 28η Οκτωβρίου και μετά υπήρξε τεράστιο επικοινωνιακό επεισόδιο με παιδί αλλοδαπό πρόσφυγα/μετανάστη και το κατά πόσον έτυχε ρατσιστικής αντιμετώπισης γιατί δεν κράτησε την σημαία στην παρέλαση ενώ κληρώθηκε για αυτό. Σε αυτό το άρθρο δεν θα υπεισέλθουμε στο κατά πόσον έπρεπε ή δεν έπρεπε να κρατήσει την Ελληνική Σημαία και κατά πόσον η διαδικασία κλήρωσης σημαιοφόρων είναι παιδαγωγικά και πολιτικά ορθή. Αντιθέτως, θα εστιάσουμε στο γεγονός ότι τελικά βάσει των διαφόρων κρατικών οδηγιών και παραμέτρων δεν έγινε τίποτε παράτυπο στην περίπτωση του παιδιού ούτε υπήρξε ουσιαστικά οποιοδήποτε θέμα και πρόβλημα αλλά δημιουργήθηκε μέσω ψευδών ρεπορτάζ και πολιτικής δημαγωγίας από την κυβέρνηση που εν γνώσει της αντέδρασε στο ψευδές θέμα αντί να αναφέρει την αλήθεια, σε πλήρη συνεργασία με τα ΜΜΕ. Μια σημαντική νίκη σημειώθηκε με την δήλωση αποχής όλων των συμβολαιογράφων πανελλαδικά πλέον (μετά την τελευταία συνεδρίαση του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Εφετείων Αθηνών- Πειραιώς – Αιγαίου & Δωδεκανήσου) από την διενέργεια κάθε είδους πλειστηριασμού μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους. Όμως, πέραν του αντικειμενικού γεγονότος ότι πρόκειται για μια πρόσκαιρη νίκη που πρέπει να προασπιστεί για να συνεχίσουμε να προχωράμε προς τον στόχο της ολοκληρωτικής ήττας του καθεστώτος, ο τρόπος χειρισμού της καθεστωτικής μεριάς επί του θέματος πρέπει να μας δείξει συγκεκριμένα πράγματα για τις επόμενες κινήσεις του Αντικαθεστωτικού Μετώπου. Προσφάτως ολοκληρώθηκε διαβούλευση σχετικά με το Σωφρονιστικό Κώδικα και τις νέες τροποποιήσεις που θα αποπειραθεί να περάσει η τωρινή Καθεστωτική κυβέρνηση, όπου παρατηρείται μια συστηματική περίπτυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των κρατουμένων με εισαγωγές μεθόδων και εφαρμογών που αφορούσαν φυλακές τύπου Γ (που θεωρούνται διεθνώς απάνθρωπες) και εξαιρετικά τραυματικές και εξευτελιστικές τακτικές όπως π.χ. κολπικός έλεγχος στις γυναίκες. Γενικώς στις φυλακές ακολουθείται μια τακτική όπου ο κρατούμενος χάνει την ανθρώπινη του υπόσταση και υποβιβάζεται σε αντικείμενο ή υποζύγιο/ανδράποδο, μια τακτική που αφορά όλα τα καθεστώτα διαχρονικά με πολύ λίγες ίσως εξαιρέσεις. Αυτή είναι η τακτική της καθεστωτικής εκδίκησης και πάταξης/τιμωρίας που δεν έχει καμμία σχέση με σωφρονισμό. Συνεχώς την τελευταία εποχή κυκλοφορεί ως αναπάντητο ερώτημα το γιατί οι Έλληνες στην Μνημονιακή Ελλάδα δεν συνενώνονται για να αντιμετωπίσουν το καθεστώς ενώ όλοι συμφωνούν ότι το καθεστώς αυτό όχι μόνο δεν είναι βιώσιμο αλλά είναι καταστροφικό για την Χώρα και τους Πολίτες της. Συνεχώς δε γίνεται και η διαπίστωση ότι υπάρχουν διάσπαση, τριβές και διαμάχες στο αντι-καθεστωτικό/αντιμνημονιακό Μέτωπο, σε αντίθεση με αυτό του κομματικού/κρατικού μηχανισμού στο οποίο αν και προβάλλονται δήθεν σόου διάσπασης όλοι είναι στην πραγματικότητα ενωμένοι στην απρόσκοπτη εφαρμογή της απάνθρωπης Μνημονιακής πολιτικής τους ασχέτως της όποιας απόπειρας εξωραϊσμού της. Μια βασική τακτική του Γκέμπελς όσον αφορά την επιμέλεια και εξάπλωση της προπαγάνδας είχε δυο πτυχές: πρώτα η άρνηση και μη παραδοχή του εγκλήματος από τον πραγματικό δράστη και δεύτερον ο καταλογισμός του εγκλήματος στον αντίπαλο. Μια άλλη επίσης πολύ βασική τακτική του ήταν η αλλαγή των ορισμών των εννοιών και η στρέβλωση της εντύπωσης της πραγματικότητας με την χρήση παραπλανητικού λεξιλογίου. Αυτές οι τακτικές χρησιμοποιούνται επισταμένως στην Μνημονιακή Ελλάδα, ιδιαιτέρως από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (όχι επειδή οι συγκεκριμένοι είναι χειρότεροι από τους προηγούμενους αλλά απλά διότι όπως και ο Χίτλερ χρησιμοποίησαν ψευδεπίγραφα στοιχεία και το όνομα της Αριστεράς για να συνεχίσουν την ίδια φασιστική Μνημονιακή πολιτική των προηγουμένων και άρα χρειάζονται αυτές τις τακτικές ακόμα περισσότερο από τους προηγούμενους που επίσης τις χρησιμοποιούσαν). Το παιχνίδι της εξουσίας για όλους τους εξουσιαστές παίζεται στο πεδίο της αποδοχής/ανοχής του Λαού: τί θα αποδεχθεί και τί θα απορρίψει ο Λαός είναι αυτό που θα καθορίσει ποιος και για πόσο θα εξουσιάσει. Δεν ήταν τυχαίο που στην αρχή των Μνημονίων ο Ελληνικός Λαός υπέστη μια άνευ προηγουμένου δολοφονία χαρακτήρα και διασυρμό ώστε να πεισθεί ότι δικαίως παθαίνει όλες τις Μνημονιακές κακουχίες και να πεισθεί ότι δεν είναι ικανός να διοικήσει τα του οίκου του. Τα Μνημόνια μέχρι στιγμής υπάρχουν και εξουσιάζουν γιατί ο Λαός πείσθηκε ότι έφταιγε. Για αυτό και ο,τιδήποτε μπορεί να καταρρίψει αυτή την σκληρά καλλιεργημένη εκ των άνω πεποίθηση πολεμάται εξόφθαλμα και λυσσαλέα (βλέπε υποθέσεις Γεωργίου, ΕΛΣΤΑΤ, υπαιτιότητας τραπεζών, κυβερνητικών, υμετέρων, εταίρων, Ε.Ε., κλπ). Για αυτό ο ΓΑΠ συνεχίζει να βραβεύεται κατατονικά από τα αφεντικά του διεθνώς, για να πείθεται ο Ελληνικός Λαός για την ορθότητα της Μνημονιακής καταδίκης του. Ο ορισμός της Ελευθερίας είναι πολύ απλός: Ελευθερία είναι η δυνατότητα να έχεις πρόσβαση κατά βούληση σε αγαθά και υπηρεσίες, εξουσίες και απολαβές ενώ οι περιορισμοί εκπορεύονται από την αντίστοιχη ελευθερία των άλλων και τους κοινά αποδεκτούς και αποφασισμένους και εφαρμοζόμενους για όλους κανόνες. Εάν ο,τιδήποτε από όλα αυτά δεν ισχύει τότε δεν υπάρχει Ελευθερία ακόμα και αν στα χαρτιά και στην προπαγάνδα υπάρχουν κορώνες, όρκοι και δεσμεύσεις υπέρ της εξασφαλίσεως διαφόρων ελευθεριών. Εκ προοιμίου και εκ φύσεως σε ένα κράτος ή κοινωνία που διέπεται από την πυραμιδική διάταξη, δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία όσο και αν διατυμπανίζει το κράτος αυτό ότι δήθεν είναι ‘ελεύθερο’ και οι πολίτες του ‘ελεύθεροι’. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η κρατική δικαιοσύνη συνεχίζει αυτό το εξόφθαλμο και παράλογο οικοδόμημα με τόσο τιμωρητικό τρόπο εις βάρος ενός ατόμου που δεν έχει (τουλάχιστον από όσο ξέρουμε) κάποια ακτιβιστική ή πολιτική δράση ή ταυτότητα που να την έκανε να ξεχωρίσει από όλους όσους έχουν αντίστοιχη προσέγγιση και προσανατολισμό. Ούτε είναι τυχαίο ότι προβάλλεται η αποδοχή και στήριξη της από το ακαδημαϊκό της περιβάλλον καθώς και άλλες παράμετροι που υπονοούν ότι επρόκειτο για ένα άτομο πλήρως συμβατό με την δομή και την μεθοδολογία/λειτουργία της υπάρχουσας κοινωνίας. Γιατί λοιπόν στοχοποιήθηκε με τόση δημοσιότητα και γιατί το σύστημα το κάνει αυτό; Τι έχει να κερδίσει από αυτή την υπόθεση; Με τον όρο «δήμευση» εννοούμε την ακούσια άρση της περιουσίας ενός ατόμου. Μπορεί να είναι επίσημη ή ανεπίσημη, εμφανής ή αφανής, αλλά ποτέ αυτόβουλη: ο όρος «δήμευση» υπονοεί κάποιο μοχλό εξαναγκασμού στην διαδικασία. Συνεπώς, όταν μιλάμε για δήμευση δεν μπορούμε ποτέ να πούμε ότι αυτή απετέλεσε ελεύθερη επιλογή του ατόμου του οποίου η περιουσία χάνεται. Στην Ελλάδα των Μνημονίων, λαμβάνει χώρα μια γενικευμένη και βίαιη ανακατανομή του ιδιωτικού και δημοσίου πλούτου (δηλαδή του Εθνικού πλούτου που αποτελείται από αυτές τις δύο κατηγορίες) υπό τον πέπλο της προπαγάνδας του δήθεν ‘κακοπληρωτή/μπαταχτσή’. Εν συντομία θα δούμε ότι αυτό δεν ισχύει και έχουμε απλά μια κρατικής εμβέλειας δήμευση του Εθνικού πλούτου (ιδιωτικού και δημοσίου) σε αλλοδαπά χέρια και άλλους σχετιζόμενους με τις κοινωνικές τάξεις φυσικούς και νομικούς αποδέκτες που επωφελούνται από αυτή την διαδικασία ‘διεθνοποίησης /ιδιωτικοποίησης /συγκεντρωτισμού’. Η προπαγάνδα δεν είναι παρά ένα εργαλείο. Το βασικό στοιχείο της, εκτός της σχεδόν βίαιης (ή ουσιαστικά φραστικά βίαιης) προώθησης μιας δεσμίδας ιδεών που επωφελεί συγκεκριμένες ομάδες, είναι η εξάρτηση της από δύο παραμέτρους: την μονοφωνία και τον φανατισμό. Ο Πολίτης που θέλει να είναι ο ίδιος κύριος της προπαγάνδας από όπου και αν προέρχεται πρέπει να την αντιμετωπίσει ως εργαλείο και να την χρησιμοποιεί αναλόγως. Για αυτό τον σκοπό αναφέρουμε εν συντομία ορισμένα στοιχεία που όλοι μας πρέπει να γνωρίζουμε ώστε να μην ωθούμαστε σε πράξεις ή αποφάσεις από την όποια προπαγάνδα αλλά αντιθέτως να παραμένουμε ελεύθερα σκεπτόμενοι και συνεπώς ελεύθερα δρώντες. Η γενική τάση που ακολουθείται αυτή την εποχή στην Ελλάδα είναι να ωθούν τους Πολίτες να δέχονται τον παραλογισμό σε διάφορες μορφές της καθημερινότητας, όπως ο σύζυγος στο «Ημέρωμα της Στρίγγλας» του Ου. Σαίξπηρ. Αυτό δεν γίνεται άσκοπα και χωρίς σχεδιασμό. Πρόκειται για μια πολιτική η οποία φιλοδοξεί να πετύχει πολλά με ένα χτύπημα τα οποία και θα απαριθμήσουμε αμέσως με το παράδειγμα της δήλωσης αλλαγής φύλου που τροχοδρομείται: Υπάρχει μια γενική τάση και θεώρηση που παπαγαλίζεται και επιβάλλεται κατατονικά ότι δήθεν για να υπάρξει ένα κράτος στην σύγχρονη εποχή πρέπει να ‘ανήκει’. Ότι δεν μπορεί δηλαδή να είναι ισχυρό και να περιχαρακώσει την ανεξαρτησία του παρά μόνο εάν παραδώσει αυτή την ανεξαρτησία (!) και υποταχθεί στο ένα ή το άλλο ομοσπονδιακού τύπου imperium, ομολογούμενου ή ανομολόγητου. Δεν αναφερόμαστε σε αυτή την φάση σε διαφόρων ειδών συμμαχίες αλλά σε σχήματα όπως η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη. Ουσιαστικά δηλαδή σερβίρεται ο παραλογισμός ότι με το να παραδώσεις στα χέρια τρίτων και να πάψεις να νέμεσαι τα δικά σου αγαθά τότε καταφέρνεις να τα νέμεσαι. Αυτό βέβαια εκτός από παραλογισμός είναι και αδύνατο: Ή έχεις ανεξαρτησία ή δεν έχεις. Ή έχεις κυριαρχία ή δε έχεις. Ή έχεις κράτος ή δεν έχεις. Το Δημοψήφισμα της Καταλονίας, πέραν από την αναβίωση του φαντάσματος του Φράνκο μέσω των απαράδεκτων εικονών ασύδοτης βίας κατά ψηφοφόρων, είναι ένα πολύ καλό ερέθισμα για να βάλουμε ορισμένα πράγματα στην θέση τους. Μέσα στον κυκεώνα προπαγανδιστικών και μη μέσων πληροφόρησης, είναι πολύ εύκολο να χαθεί η ουσία. Η ουσία έγκειται στην μάσκα που πετάει ακόμα μια φορά και ακόμα πιο έντονα ο Ολοκληρωτισμός της πυραμιδικής κοινωνικής διάταξης όπου οι δήθεν εκπρόσωποι (σε αυτή την περίπτωση ο Ραχόϊ) επιβάλλουν με καταστολή κάτι σε εκείνους που δήθεν εκπροσωπούν (σε αυτή την περίπτωση τους Καταλάνους).Blog
Ο 1ΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ
Συμπεράσματα στον απόηχο των μαζικών ταυτόχρονων συλλαλητηρίων της 6/6/2018 για την Μακεδονία
ΓΙΑΤΙ Η ΒΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ «ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ»
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ
Η ΕΞΟΦΘΑΛΜΗ ΕΠΙΒΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΩΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ
Η ΑΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ
Ο ΣΤΟΧΟΣ ΩΣ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΩΣ ΜΕΣΟ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ
Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ
ΠΩΣ ΩΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΟΙΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ
ΠΕΡΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ
Η ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΠΑΘΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΜΕΝΩΝ
Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΟ ΔΗΘΕΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΥΡΑΜΙΔΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΗΡΙΑΝΝΑΣ
Η ΕΜΜΕΣΗ/ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ
Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ: ΤΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΥΠ’ ΟΨΙΝ Ο ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ
ΠΕΡΙ ΑΛΛΑΓΗΣ ΦΥΛΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ
Η ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΑΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΟΝΙΑΣ
