Πολύ λίγοι είναι οι άνθρωποι που, τουλάχιστον στις δυτικές κοινωνίες, θα πουν ότι δεν είναι δημοκράτες και δεν θέλουν δημοκρατία.
Αντιθέτως, οι απαιτήσεις, με διαδηλώσεις, συγκρούσεις με την αστυνομία, διαμαρτυρίες και κατακραυγή με κάθε μέσο είναι όλο και περισσότερες, όλο και πιο έντονες. Ο κόσμος ζητάει εφαρμογή δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Και επειδή κανείς δεν ζητάει να αποκτήσει κάτι που ήδη έχει και νέμεται, είναι η τρανή απόδειξη ότι ως κοινωνία, το πολιτικό της σύστημα δεν είναι Δημοκρατικό.
Και πώς θα μπορούσε να είναι Δημοκρατικό όταν χρειάζεται όλο και περισσότερες δυνάμεις καταστολής, όλο και περισσότερη λογοκρισία και όλο και περισσότερους εκβιασμούς, εκφοβισμούς και απειλές για να κρατηθεί έστω και λίγο όρθιο;
Όπως έχουμε ήδη συζητήσει, η πραγματική Δημοκρατία όχι μόνο δεν χρειάζεται καταστολή, βία, λογοκρισία και απόκρυψή ή στρέβλωση της πραγματικότητας αλλά ούτε καν διαδηλώσεις. Και αυτό διότι ο Λαός εισακούεται και υπακούεται στο επίπεδο του Πολίτη.
Συνεπώς δεν χρειάζεται να κατέβει στον δρόμο για να κάνει επίδειξη δύναμης στην εξουσία όπως είναι αναγκασμένος να κάνει τώρα γιατί στην πραγματική Δημοκρατία είναι η Εξουσία. Όντας η Εξουσία απλά υπαγορεύει με πολλές και διάφορες διαδικασίες, ψηφοφορίες και δημοψηφίσματα αυτό που θέλει το οποίο είναι ο Νόμος στην πραγματική Δημοκρατία.
Δεν έχουμε λοιπόν Δημοκρατικό Πολίτευμα και ας ονομάζεται το παρόν σύστημα ‘δημοκρατικό’ ή ‘δημοκρατία’.
Τί πολίτευμα έχουμε λοιπόν στην πραγματικότητα και πώς το αποκτήσαμε αφού εμείς Δημοκρατία θέλαμε και θέλουμε;
Αυτό που έχουμε είναι περιοδική Τυραννία με Ολιγαρχικό Νεποτιστικό σύστημα:
- Κυβερνούν λίγες δυναστείες τόσο στο προσκήνιο (πολιτικά ‘τζάκια’) όσο και στο παρασκήνιο (συγκεκριμένες οικογένειες)
- Η Βουλή ως όργανο αντί για νομοθετικό είναι απλά διακοσμητικό: λόγω της ‘αυτοδυναμίας’ αυτό που νομοθετεί είναι η κυβέρνηση και η βουλή απλά πάντα επικυρώνει λόγω των βουλευτών της συμπολίτευσης που υπακούν τις κυβερνητικές εντολές του κυβερνητικού κόμματος
- Η δικαστική εξουσία ως όργανο έχει περιέλθει στον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης αφού η ηγεσία της διορίζεται, ελέγχεται πλήρως από την κυβέρνηση και το κυβερνητικό κόμμα.
Βλέπουμε δηλαδή ότι ενώ τυπικά έχουμε τον διαχωρισμό των εξουσιών που αποτελούν κριτήριο για το εάν ένα σύστημα είναι Δημοκρατικό ή όχι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός εξουσίας. Όλες οι εξουσίες, ακόμα και η εξουσία του τύπου και της επικοινωνίας είναι στον πλήρη έλεγχο της δήθεν Εκτελεστικής Εξουσίας, δηλαδή της κυβέρνησης.
Όλες δηλαδή οι εξουσίες είναι πλέον εξουσίες της κυβέρνησης ακριβώς όπως σε όλα τα απολυταρχικά/ολιγαρχικά συστήματα.
Επιπλέον, ο πρωθυπουργός έχει αναδειχθεί σε απόλυτο βασιλιά που ορίζει, αποφασίζει και διατάσσει τα πάντα στην κυβέρνηση η οποία διορίζεται από αυτόν χωρίς έλεγχο και περιορισμό και η οποία ελέγχει όλες τις εξουσίες.
Επιστρέψαμε δηλαδή μετά από σχεδόν 200 χρόνια στην εποχή του Όθωνα.
Πώς έγινε αυτό;
- Λόγω ανάθεσης έργου στο κόμμα
- Λόγω αναζήτησης τρόπου να μας ‘φτιάξουν’ άλλοι τα πολιτικά μας ζητήματα και να ρυθμίσουν το Κράτος και τις ζωές μας ενώ εμείς θα ασχολούμαστε με άλλα θέματα
- Λόγω αποδοχής ότι η δουλειά θα παίρνει τόσο πολύ χρόνο από την καθημερινότητα και την ζωή μας που δεν θα έχουμε την δυνατότητα να συμμετάσχουμε, να ασχολούμαστε με ή να γνωρίζουμε καν τα κοινά
- Λόγω αποδοχής ότι κάθε 4 χρόνια μόνο θα ζητείται η γνώμη μας όχι για την πολιτική που θέλουμε να ακολουθηθεί για τις ζωές μας αλλά για το ποιος απόλυτος δικτάτορας-βασιλιάς θα καθίσει στον θρόνο που ο Λαός ποτέ δεν ήθελε από την Αρχαιότητα ακόμα, για να κάνει ότι θέλει και να κόψει και να ράψει τις ζωές μας, το Κράτος και το βιός μας όπως θέλει ή του υπαγορεύουν
- Διότι έχουμε δεχτεί να δεχόμαστε ή να απορρίπτουμε ιδέες όχι μετά από σκέψη, μελέτη και δική μας επεξεργασία αλλά βάσει των οδηγιών του κόμματος και των ταμπελών που τους βάζουν άσχετα εάν οι ταμπέλες αυτές είναι καν σωστές και επακριβείς
- Διότι έχουμε δεχτεί η εκπαίδευση μας να γίνεται όλο και πιο αποκλειστική όλο και πιο περιορισμένη και περιοριστική, επιτρέποντας στον σκοταδισμό και φανατισμό που σπέρνουν να εμφιλοχωρήσει
Μαζί λοιπόν με την τυραννία – απολυταρχία ήρθε και ο φασισμός διότι χωρίς αυτόν δεν μπορούν να υπάρξουν: ο φτωχοποιημένος και στερημένος από εκπαίδευση άνθρωπος θα γίνει εύκολα χειραγωγήσιμος και άρα εύκολα φανατίζεται και εκφασίζεται.
Η Δημοκρατία είναι δύσκολο πολίτευμα γιατί θέλει και πλήρη επαγρύπνηση και συμμετοχή από όλους τους Πολίτες. Ουσιαστικά η Δημοκρατία δεν είναι συμβατή με την εκπροσώπηση μέσω κόμματος όπου ορίζει τα πάντα ένας για όλους ή έστω για πολλούς.
Η Δημοκρατία απαιτεί συνεχή ενασχόληση, γνώση, ενεργή συμμετοχή και έλεγχο στα κοινά μέσω θεσμών που να το επιτρέπουν ώστε να μην μπορεί ένας πρωθυπουργός να γίνεται στην ουσία απόλυτος βασιλιάς/μονάρχης.
Και αυτό για την τυπική και ουσιαστικά νοθευμένη αντιπροσωπευτική δημοκρατία που δήθεν έχουμε στον δυτικό κόσμο. Πόσο μάλλον για την πραγματική, την Άμεση Δημοκρατία.